Granice Nienawiści
Idź do strony Poprzedni 1, 2

Vedis · Wysłany: Czw 11:43, 06 Mar 2008 Temat postu:

Dziękuję gościowi

Odc. 5.

-Myślisz, że Ci uwierzę? - zawołał Pablo.
- Jak możesz mówić tak do własnej matki! - oburzyła się Eleonora. - Gdzie twoje maniery! Oczywiście, że masz mi uwierzyć! Czy ja wyglądam na kłamczuchę?! Obraziłam się na Ciebie.
- Nie gniewaj sie mamo - Pablo próbował złagodzić sytuację. - Ale ja naprawdę bardzo kocham Sarę i nie chciałbym, żeby stało jej się coś złego.
- Rozumiem Cię. I wiem, że masz dobry gust. Sara musi być naprawdę wartościową dziewczyną, skoro zakochałeś się w niej, pomimo tego, że jest biedna. Naprawdę bardzo mi przykro. Mam wyrzuty sumienia. Wybacz mi....
- Wybaczam. I zaproszę jutro Sarę. Ale jesli stanie jej się coś złego, znienawidzę Ciebie i tatę do końca życia...

Zegar wybił godzinę 17:00. Do drzwi zadzwonił dzwonek. Lokaj otworzył, Sara weszła do pałacu. Pablo zauważył, że jego ukochana jest przepełniona nieufnością i niezadowoleniem. Podszedł do niej, pocałował ją w policzek
- Nie martw się. Wszystko będzie dobrze. Jedno niemiłe słowo i uciekam z tego domu razem z tobą.
Sara usiadła przy stole. Przez jakiś czas cała czwórka (Ricardo, Eleonora, Pablo i Sara) rozmawiali i miło spędzali czas. Pablo cieszył się z nagłej zmiany w zachowaniu swoich rodziców.
Po godzinie miłej rozmowy przy herbatce Eleonora wstała i rzekła:
-Pablo! Przecież my mamy dla Sary niespodziankę!
- tak?
- Jak mogłeś zapomnieć! To ja wychodze z Pablem na dwór, a wy tu zostańcie sami.
Kiedy Eleonora i Pablo wyszli, Rodrigo podszedł do barku, gdzie trzymał alkohole, wyjął jedną z nalewek i nalał ją do kieliszka
- Chcesz się napić?
Sara wahała się. Bardzo lubiła różnego rodzaju winka i nalewki, ale wciaż, pomimo miłej rozmowy, była nieufna w stosunku do rodziców ukochanego.
- Napij się. Przecież Cię nie otruje.
- Nie dziękuje.
- No coś Ty! taka pyszna nalewka! Napije się razem z tobą...
Nalewka wyglądała tak apetycznie, że w końcu Sara skusiła się i napiła łyka. Po chwili zemdlała.
- Hahaha! Jesteś tak naiwna jak wszyscy ludzie twojego pokroju! Teraz musze się zająć reszta.

Odc. 6.

Gdy Eleonora i Pablo wrócili do domu z nową sukienką, która miała być prezentem dla Sary, ujrzeli Rodrigo, leżącego na podłodze. Był caly we krwi
- Co się stało?- zawołał przerażony Pablo. - Gdzie jest Sara?
-S-sara nie ż-żyje - rzekł słabym głosem Rodrigo.
Słysząc te słowa, Pablo zbladł.
- Nie wierzę! Co z nią zrobiłeś? Dlaczego byłem tak głupi i pozwoliłem, żebyście zostali sami!
- To nie moja wina! - Bronił się Rodrigo. - Napadli nas bandyci. Najpierw zabili Sarę, potem próbowali zabić mnie, ale zobaczyli, że idziecie, więc uciekli. Całe szczęście, że nie zdążyli nic ukraść.
- Co z nią zrobili?!
- Schowali do szafy.
Pablo podszedł do szafy i otworzył ją. Ku przerażeniu zobaczył w niej nieruchomą Sarę.
- A wiec to prawda! Nienawidzę was! To na pewno wy ją zabiliście! - krzyknął Pablo i pobiegł na górę do swego pokoju.
- Nie martw się, przejdzie mu - rzekła Eleonora i pomogła wstać mężowi. - Czemu się pociełeś? Nie musiałeś, aż tak poświęcać się dla tej prostaczki.
- Chciałem dobrze zagrać swoją rolę. A teraz musimy się pośpieszyć i zrobić coś z Sarą, zanim trucizna przestanie działać i dziewczyna się obudzi.

Tymczasem Pablo rozpaczał w swoim pokoju.
- O losie! Dlaczego zabrałeś mi Sarę? Ona byla dla mnie wszystkim, całym moim życiem. Miłowałem ją nade wszystko. A teraz... pozostała tylko pustka. Moje życie zostało skazane na wieczne udręki i cierpienia. Bo czymże jest bez niej? Nie! Nie ja nie mogę tak żyć, nie wyobrażam sobie życia bez Sary. Musze z tym skończyć. Wiem, że pójdę do piekła , ale nie mam wyboru. Gdybym żył i tak moje życie wyglądałoby jak piekło. Pozostaje tylko nadzieja na to, że nie ma Boga. Za chwile nic ze mnie nie pozostanie i ucieknę z tego świata. Żegnaj!
Po tym słowach Pablo skoczył z okna...

andzia10q · Gość

Napisz jeszcze:)

karola92

noooo tego szukałam Wink

dziękuje !

menkos23

Kocham latino

menkos23

dobra praca.

menkos23

super sprawa.